Σε αυτη τη σελίδα ο επισκέπτης θα έχει την ευκαιρία να διαβάσει Ιστορικά και Λαογραφικά Κείμενα που αφορούν στην κουλτούρα της ιδιαίτερης πατρίδας μας. Συγκεκριμένα, διάφορα ΄"ξόρκια", Ιστορικές αναφορές σε πρόσωπα και γεγονότα , παροιμίες και διηγήσεις ανθρώπων που έζησαν από κοντα καταστάσεις άγνωστες για τα δεδομένα της σημερινής εποχής. Τα κείμενα που θα αναρτώνται στη σελίδα αυτή, θα ανανεώνονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα ούτως ώστε ο ενδιαφερόμενος να έρχεται αντιμέτωπος κάθε φορά με μια καινούρια ιστορία, με μια καινούρια πληροφορία.
Κείμενο 1.
Ξόρκι για το θερμόκρυο
" Άγιε Πάτερ Ιωάννη, Πρόδρομε και Βαπτιστά του Κυρίου ' Ημων Ιησού Χριστου, εσύ έλεγες, από πυρετό κι' από πάθος, συμφορά και ασθένεια, φύγε, φύγε από τον δούλον του Θεού.............τάδε.
Λι- Ηλί- λαμά- σαβαχθανί
τουτέστι Θέ μου, ε μου, γιατί εγκατέλειψες τον δουλον του Θεου........τάδε;
Η βοήθειά μου παρά του Κυρίου , του ποιήσαντος τον ουρανόν και τη γης.
Θεοτόκε παρθένε, χαιρε κεχαριτωμένη, ευλογημένοςο καρπός της κοιλίας σου, οτι Σωτήρα έτεκες κλπ...
Ελπίς μου ο πατηρ....την πάσαν ελπίδα μου...
Φύλαξε και τον δουλον του Θεου.....ταδε "
Κείμενο 2
Ξόρκι για τό αβάσκαμα
<<'Εν αρχή ην ο Λόγος ην ο Λόγος ην πρός τόν Θεόν , και Θεός ην ο Λόγος. Δόξα νάχη ο Θεός, πού εξημέρωσε τό φώς προσκυνούμε το Χριστό καί τόν Τίμιο Σταυρό νά μάς λυτρώση από κακό κι' από κάθε πειρασμό , νά μάς λυτρώση τή ψυχή απο τό αμαρτωλό κορμί.Μαύρη αγελάδε άτρεξε, καί καρδιά τήν εύρηκε αβασκαμένη.
Ο . . . . . τάδε το΄θ Θεού είναι αβασκαμένος , το΄θ Θεού παραδομένος ,τόν έπιασε τό μάτι, καί δέν μπορεί νά τό υποφέρει , ούτε μέρα ,ούτε ώρα, ούτε κάρτο από τήν ώρα . ''Αγιοί Ανάργυροι καί Ελεήμονοι , Κοσμά καί Δαμιανέ,καί άγιε Παντελεήμονα, αγία μεγαλομάρτυρα, παρασκευή ,ή γιάτρισσα, άγιε Στυλιανέ , άγιε Φανούριε μεγαλομάρτυρα , σταυροφόρε, εγιατρέψατε πολλούς , γιατρέψτε καί τόν δο΄θλον τού Θεού . . . . . τάδε , από τήν αβασκασύνη , από τή ζηλοφθονία, από χαμηλοσύνη από τρομάρα ,από λιγομάρα , από οπγή καί από κατάρα . Αγέρασ τώφερε κι' ο Χριστόσ το πήρε . "Ολες οί ώρες αγαθές καί το΄θτη ευλογημένη. Κύριε ημών 'Ισού Χριστέ, Υιέ καί Λόγε τού Θεου τού ζώντος , γιά τή Πανάχραντή σου μητέρα, γιά τούς αγίους μαρτύρους καί αναργύρους, γιάτρεψε τόν δούλον σου . . . τάδε , ώς αγαθός καί φιλάνθρωπος καί ελεήμων Θεός Χριστέ Κύριε σέ Σέ μόνον αμαρτάνομεν ,καί Σέ μόνον πιστεύομεν , ότι Σύ είσ' ο Θεός , ο Βασιλεύς τού Κόσμου>>.
Κείμενο 3
Ξόρκι για τόν άνθρακα (γαρμπούνι)
Εβάνε απάνω στό σπυρί μπλάθρι ( Κατάπλασμα ) άπο φύλλα γαρμπουνόχορτου καί ή ξορκίστρα έλεγε τ'ο ξόρκι.
<< Είς τό όνομα του Αφέντος του Χριστού , τής Παναγίας Παρθένου. Εν αρχή ήν ό λόγος, καί όλόγος ήν πρός τόν θεόν , καί θεός ήν ό λόγος . Οι άγιοι 'Ανάργυροι καί θαυματουργοί , ή Αγία Ειρήνη καί ιάτραινα. Ερχόμενος ό Ιησούς Χριστός άπο Ιορδάνη ποταμόν , τό γαρμπούνι απάνησε τό ψαχνορώτησε καί τούπε Πού υπάγεις - Είς τόν δούλον τού θεού ........ τάδε - Να πάς , σε προστάζω, άπο τών βραχιόνων τών υψηλών, καί άπο τήν Πανάχραντον Μητέρα, καί άπο τούς αγίους μου 'Αποστόλους, νά υπάγης είς τ' άγρια βουνά , στά άγρια λαγκάδια, εκεί , πού πετεινός δέν λαλεί, κότα δέν κακαριέται , μικρού παιδιού κουλούρι δέν ψαίνεται , εκεί νά φάη , εκεί νά καταχθονιασθή, καί πάλι μέτα φόβου Θεού 'Αμήν >>
Κείμενο 4.
Ξόρκι για το ανεμοπύρωμα
" Εν'αρχή ήν ό Λόγοσ είν'ο θεός . Εδώ πέρα κι' αντίπερα στά έρημα τάλώνια, είναι τρία παιδιά , πού κλαίνε τά καϋμένα. 'Εδιάβηκε ό Χριστός κι' η Παναγία η Δέσποινα κάι τά ρώτησε - τί έχετε , παιδία μου, κάι κλαίτε; -Κλαίμε, πού θά πεθάνη ο αφέντης μας κι' η μάνα μας από τή ρωσοπίλια. - Πάρτε καλαμόφυλλο κάι μιά ασημένια βίρα , κάι ξορκίστε τό ανεμοπύρωμα κι' αυτή τή ρώσοπίλια, νά πάη στ' αγρια λαγκάδια. 'Ο αγέρασ τώφερε, κι' ο Χριστός τό πήρε. Του Θεού τή νύχτα ο Χριστός εγεννήθηκε, κάι στόν Ιορδάνη ποταμόν εβαπτίσθηκε. 'Οπως είναι αληθινή η γέννησις του Κυρίου ημών 'Ιησού Χριστού , και η Βάπτισις, η Σταύρωσις, και η 'Ανάτασις , ετσι νά γιάνη κάι ο δούλος τού Θεού .......... τάδε.
Κείμενο 5.
Ξόρκι για το φεγγάριασμα
Το φεγγάριασμα , κα΄τα τήν επικρατούσαν δοξάσίαν , ωφείλετο είς επίδρασιν τής σελήνης επί του αρρώστοθ , οστις απέκτα τό χρωμα αυτής , εγίνετο κίτρινος . κατά την γνώμην μου φεγγάριασμα έλεγαν τήν εξ'ικτέρου προβολήν, <<έσπαε ή χολη του >>καί ό άρρρωστος εκιτρίνιζε . Συγγενές το ξόρκι μέ τό προηγούμενον , διότι καί μέ διόγκωσιν τής σπληνός ηδύνατο νά επέλθη τοιούτος χρωματισμός. ελάμβανε η ξορκίστρα μία μποτίλια άσπρη γεμάτη νερό καί εμόσκευε εννέα αμύγδαλα ξεφλισμένα , γία νά φύγη το φλούδι τουσ καί να γίνουν λευκά . Κατόπιν έλεγε τό κάτωθι ξόρκι εννέα φορέσ , και, κάθε γορά πού τώλεγε,έβανε καί ένα αμύγδαλο ξεφλισμένο μέσα στή μπουκάλα μέ τό νερό , καί άν μέν τά αμύγδαλα επέπλεον . είχε καλώς άν όμως εβυθίζοντον στόν πυθμένα , ήτο ο άρρωστος φεγγαριασμένος καί από τόσα φεγγάρια φεγγαριασμένοσ , όσα αμύγδαλα εβυθίζοντο. Όσο περισσότερα , τόσο τό χειρότερο. Άν έφθαναν τα οκτώ ό άρρωστος δέν εγιατρεύετο. Έπειτα έδινε στόν άρρωστο καί έτρωγε τά αμύγδαλα ενίπτετο μέ τό νερό
<< Άγιοι 'Ανάργυροι τού Χριστού , πρώτοι γιατροί τού κόσμου, πού εγιατρέψατε πολλούσ, γιατρέψατε καί τήν......... ταδε , από τήν τρμάρα τής, από τήν κομάρα της καί από τόν πονόκαρδό τής όπου δέν μπορεί νά βαστάξη ούτε μέρα ούτε νύχτα, ούτε κάρτο από τήν ώρα. Έκεϊ απεκρίθη ή Παναγία καί λέγει Τί έχει ή δούλη τού Θεού ..... τάδε Είναι αβασκαμένη , πληγωμένη καί στό γέρο πεσημένη φέρτε ασήμι και λογάρι τής αμυγδαλιάς τά άνθη, νά τά φάη νά τά γευτή, να ροδοκοκκινιστή, γιά νά φ΄θγουν οί ασπράδες νά ξανάρθουν οί κοκκινάδες. Τρείς τήν αβασκάνανε τρείς ξεβασκάνανε, Πατέρα Υιόν καί Άγιον πνέυμα. Όπως σκορπάει , ο ήλιοσ τίς αχτίδες του έτσι νά σκορπίση νά ριπίση τό κακό συναπάντημα ή από άνδρα ή από γυναίκα ,να παη στ' άγρια βουνά καί στ' άγρια λογγάρια, πού εκεί κόκκορος δέν λαλεί κότα δέν κακαριέται μικρού παιδιού κουλούρι δέν φαίνεται .
Ο 'αέρας τώφερε κι' ό Χριστός τό πήρε ( τρείς φορές)
Κείμενο 6.
τροπάριο
Καλό είναι τό Άγιος ό θεός Καλό είναι κι άς το πούμε Κάλο είναι κι άς το ψάλουμε Όπου τό λέϊ σώζεται καί όπου τό άκούει Αγιάζει καί οπού καλά τά άφουκραστή παράδεισο θά λάβει παράδεισο καί σέ εκκλισίες και σ'άγια μοναστήρια που έκει δέντρο δέν ήτανε καί δέντρο εφανερωθεί Τό Δέντρο ήταν ό Χηστός καί οί κλώνοι οί Άποστόλοι τα φύλλα ήταν οι Μάρτυρες και η ρίζα οι προφήτες που προφητευαν και έλεγαν για του Χριστού τα πάθη "Χριστέ μου πώς τα υπέφερες,βάσταξες τα θλιβερά μαρτύρια" "τα υπέφερα τα βάσταξα για την χριστιανοσύνη, για να με πιστεύουν Χριστιανοί και να μεταλαμβάνουν για να πίνουν από το αίμα μου και εμένα να πιστεύουν." Τ' ακούει η Παναγιά η Δέσποινα και έπεσε του θανάτου, μα τρείς γυναίκες τρέξανε και οι τρείς καλές γυναίκες η Μάρθα η Μαγδαληνή και του Λαζάρου η μάνα.....
Το παραπάνω κείμενο, αποτελεί μια "ιστορία" που έλεγε η μητέρα του Βλάχου Σπύρου στον ίδιο όταν ήταν μικρό παιδί τις ημέρες της Σαρακοστής (γύρω στο 1960)
Κείμενο 1.
Ξόρκι για το θερμόκρυο
" Άγιε Πάτερ Ιωάννη, Πρόδρομε και Βαπτιστά του Κυρίου ' Ημων Ιησού Χριστου, εσύ έλεγες, από πυρετό κι' από πάθος, συμφορά και ασθένεια, φύγε, φύγε από τον δούλον του Θεού.............τάδε.
Λι- Ηλί- λαμά- σαβαχθανί
τουτέστι Θέ μου, ε μου, γιατί εγκατέλειψες τον δουλον του Θεου........τάδε;
Η βοήθειά μου παρά του Κυρίου , του ποιήσαντος τον ουρανόν και τη γης.
Θεοτόκε παρθένε, χαιρε κεχαριτωμένη, ευλογημένοςο καρπός της κοιλίας σου, οτι Σωτήρα έτεκες κλπ...
Ελπίς μου ο πατηρ....την πάσαν ελπίδα μου...
Φύλαξε και τον δουλον του Θεου.....ταδε "
Κείμενο 2
Ξόρκι για τό αβάσκαμα
<<'Εν αρχή ην ο Λόγος ην ο Λόγος ην πρός τόν Θεόν , και Θεός ην ο Λόγος. Δόξα νάχη ο Θεός, πού εξημέρωσε τό φώς προσκυνούμε το Χριστό καί τόν Τίμιο Σταυρό νά μάς λυτρώση από κακό κι' από κάθε πειρασμό , νά μάς λυτρώση τή ψυχή απο τό αμαρτωλό κορμί.Μαύρη αγελάδε άτρεξε, καί καρδιά τήν εύρηκε αβασκαμένη.
Ο . . . . . τάδε το΄θ Θεού είναι αβασκαμένος , το΄θ Θεού παραδομένος ,τόν έπιασε τό μάτι, καί δέν μπορεί νά τό υποφέρει , ούτε μέρα ,ούτε ώρα, ούτε κάρτο από τήν ώρα . ''Αγιοί Ανάργυροι καί Ελεήμονοι , Κοσμά καί Δαμιανέ,καί άγιε Παντελεήμονα, αγία μεγαλομάρτυρα, παρασκευή ,ή γιάτρισσα, άγιε Στυλιανέ , άγιε Φανούριε μεγαλομάρτυρα , σταυροφόρε, εγιατρέψατε πολλούς , γιατρέψτε καί τόν δο΄θλον τού Θεού . . . . . τάδε , από τήν αβασκασύνη , από τή ζηλοφθονία, από χαμηλοσύνη από τρομάρα ,από λιγομάρα , από οπγή καί από κατάρα . Αγέρασ τώφερε κι' ο Χριστόσ το πήρε . "Ολες οί ώρες αγαθές καί το΄θτη ευλογημένη. Κύριε ημών 'Ισού Χριστέ, Υιέ καί Λόγε τού Θεου τού ζώντος , γιά τή Πανάχραντή σου μητέρα, γιά τούς αγίους μαρτύρους καί αναργύρους, γιάτρεψε τόν δούλον σου . . . τάδε , ώς αγαθός καί φιλάνθρωπος καί ελεήμων Θεός Χριστέ Κύριε σέ Σέ μόνον αμαρτάνομεν ,καί Σέ μόνον πιστεύομεν , ότι Σύ είσ' ο Θεός , ο Βασιλεύς τού Κόσμου>>.
Κείμενο 3
Ξόρκι για τόν άνθρακα (γαρμπούνι)
Εβάνε απάνω στό σπυρί μπλάθρι ( Κατάπλασμα ) άπο φύλλα γαρμπουνόχορτου καί ή ξορκίστρα έλεγε τ'ο ξόρκι.
<< Είς τό όνομα του Αφέντος του Χριστού , τής Παναγίας Παρθένου. Εν αρχή ήν ό λόγος, καί όλόγος ήν πρός τόν θεόν , καί θεός ήν ό λόγος . Οι άγιοι 'Ανάργυροι καί θαυματουργοί , ή Αγία Ειρήνη καί ιάτραινα. Ερχόμενος ό Ιησούς Χριστός άπο Ιορδάνη ποταμόν , τό γαρμπούνι απάνησε τό ψαχνορώτησε καί τούπε Πού υπάγεις - Είς τόν δούλον τού θεού ........ τάδε - Να πάς , σε προστάζω, άπο τών βραχιόνων τών υψηλών, καί άπο τήν Πανάχραντον Μητέρα, καί άπο τούς αγίους μου 'Αποστόλους, νά υπάγης είς τ' άγρια βουνά , στά άγρια λαγκάδια, εκεί , πού πετεινός δέν λαλεί, κότα δέν κακαριέται , μικρού παιδιού κουλούρι δέν ψαίνεται , εκεί νά φάη , εκεί νά καταχθονιασθή, καί πάλι μέτα φόβου Θεού 'Αμήν >>
Κείμενο 4.
Ξόρκι για το ανεμοπύρωμα
" Εν'αρχή ήν ό Λόγοσ είν'ο θεός . Εδώ πέρα κι' αντίπερα στά έρημα τάλώνια, είναι τρία παιδιά , πού κλαίνε τά καϋμένα. 'Εδιάβηκε ό Χριστός κι' η Παναγία η Δέσποινα κάι τά ρώτησε - τί έχετε , παιδία μου, κάι κλαίτε; -Κλαίμε, πού θά πεθάνη ο αφέντης μας κι' η μάνα μας από τή ρωσοπίλια. - Πάρτε καλαμόφυλλο κάι μιά ασημένια βίρα , κάι ξορκίστε τό ανεμοπύρωμα κι' αυτή τή ρώσοπίλια, νά πάη στ' αγρια λαγκάδια. 'Ο αγέρασ τώφερε, κι' ο Χριστός τό πήρε. Του Θεού τή νύχτα ο Χριστός εγεννήθηκε, κάι στόν Ιορδάνη ποταμόν εβαπτίσθηκε. 'Οπως είναι αληθινή η γέννησις του Κυρίου ημών 'Ιησού Χριστού , και η Βάπτισις, η Σταύρωσις, και η 'Ανάτασις , ετσι νά γιάνη κάι ο δούλος τού Θεού .......... τάδε.
Κείμενο 5.
Ξόρκι για το φεγγάριασμα
Το φεγγάριασμα , κα΄τα τήν επικρατούσαν δοξάσίαν , ωφείλετο είς επίδρασιν τής σελήνης επί του αρρώστοθ , οστις απέκτα τό χρωμα αυτής , εγίνετο κίτρινος . κατά την γνώμην μου φεγγάριασμα έλεγαν τήν εξ'ικτέρου προβολήν, <<έσπαε ή χολη του >>καί ό άρρρωστος εκιτρίνιζε . Συγγενές το ξόρκι μέ τό προηγούμενον , διότι καί μέ διόγκωσιν τής σπληνός ηδύνατο νά επέλθη τοιούτος χρωματισμός. ελάμβανε η ξορκίστρα μία μποτίλια άσπρη γεμάτη νερό καί εμόσκευε εννέα αμύγδαλα ξεφλισμένα , γία νά φύγη το φλούδι τουσ καί να γίνουν λευκά . Κατόπιν έλεγε τό κάτωθι ξόρκι εννέα φορέσ , και, κάθε γορά πού τώλεγε,έβανε καί ένα αμύγδαλο ξεφλισμένο μέσα στή μπουκάλα μέ τό νερό , καί άν μέν τά αμύγδαλα επέπλεον . είχε καλώς άν όμως εβυθίζοντον στόν πυθμένα , ήτο ο άρρωστος φεγγαριασμένος καί από τόσα φεγγάρια φεγγαριασμένοσ , όσα αμύγδαλα εβυθίζοντο. Όσο περισσότερα , τόσο τό χειρότερο. Άν έφθαναν τα οκτώ ό άρρωστος δέν εγιατρεύετο. Έπειτα έδινε στόν άρρωστο καί έτρωγε τά αμύγδαλα ενίπτετο μέ τό νερό
<< Άγιοι 'Ανάργυροι τού Χριστού , πρώτοι γιατροί τού κόσμου, πού εγιατρέψατε πολλούσ, γιατρέψατε καί τήν......... ταδε , από τήν τρμάρα τής, από τήν κομάρα της καί από τόν πονόκαρδό τής όπου δέν μπορεί νά βαστάξη ούτε μέρα ούτε νύχτα, ούτε κάρτο από τήν ώρα. Έκεϊ απεκρίθη ή Παναγία καί λέγει Τί έχει ή δούλη τού Θεού ..... τάδε Είναι αβασκαμένη , πληγωμένη καί στό γέρο πεσημένη φέρτε ασήμι και λογάρι τής αμυγδαλιάς τά άνθη, νά τά φάη νά τά γευτή, να ροδοκοκκινιστή, γιά νά φ΄θγουν οί ασπράδες νά ξανάρθουν οί κοκκινάδες. Τρείς τήν αβασκάνανε τρείς ξεβασκάνανε, Πατέρα Υιόν καί Άγιον πνέυμα. Όπως σκορπάει , ο ήλιοσ τίς αχτίδες του έτσι νά σκορπίση νά ριπίση τό κακό συναπάντημα ή από άνδρα ή από γυναίκα ,να παη στ' άγρια βουνά καί στ' άγρια λογγάρια, πού εκεί κόκκορος δέν λαλεί κότα δέν κακαριέται μικρού παιδιού κουλούρι δέν φαίνεται .
Ο 'αέρας τώφερε κι' ό Χριστός τό πήρε ( τρείς φορές)
Κείμενο 6.
τροπάριο
Καλό είναι τό Άγιος ό θεός Καλό είναι κι άς το πούμε Κάλο είναι κι άς το ψάλουμε Όπου τό λέϊ σώζεται καί όπου τό άκούει Αγιάζει καί οπού καλά τά άφουκραστή παράδεισο θά λάβει παράδεισο καί σέ εκκλισίες και σ'άγια μοναστήρια που έκει δέντρο δέν ήτανε καί δέντρο εφανερωθεί Τό Δέντρο ήταν ό Χηστός καί οί κλώνοι οί Άποστόλοι τα φύλλα ήταν οι Μάρτυρες και η ρίζα οι προφήτες που προφητευαν και έλεγαν για του Χριστού τα πάθη "Χριστέ μου πώς τα υπέφερες,βάσταξες τα θλιβερά μαρτύρια" "τα υπέφερα τα βάσταξα για την χριστιανοσύνη, για να με πιστεύουν Χριστιανοί και να μεταλαμβάνουν για να πίνουν από το αίμα μου και εμένα να πιστεύουν." Τ' ακούει η Παναγιά η Δέσποινα και έπεσε του θανάτου, μα τρείς γυναίκες τρέξανε και οι τρείς καλές γυναίκες η Μάρθα η Μαγδαληνή και του Λαζάρου η μάνα.....
Το παραπάνω κείμενο, αποτελεί μια "ιστορία" που έλεγε η μητέρα του Βλάχου Σπύρου στον ίδιο όταν ήταν μικρό παιδί τις ημέρες της Σαρακοστής (γύρω στο 1960)
